複数辞典一括検索+

tel・e・phon・ic /tlf()nk | -lfn-←/🔗🔉

tel・e・phon・ic /tlf()nk | -lfn-←/ adj. 1 電話(機)の; 電話での. telephonic communication 電話による通信, 通話. 2 音を遠方に伝える. tl・e・phn・i・cal・ly adv. 1834

tel・e・phon・ist /tlfnst, tlf- | tlfnst, 🔗🔉

tel・e・phon・ist /tlfnst, tlf- | tlfnst, t-/ n. 《英》 電話技手; 電話交換手. 1880

tel・e・pho・ni・tis /tlfns | tlf(🔗🔉

tel・e・pho・ni・tis /tlfns | tlf()nts/ n. 《戯言》 電話魔[中毒]. 《1935》: ⇒-itis

te・leph・o・ny /tlfni, tlfni | tlfni, t-/🔗🔉

te・leph・o・ny /tlfni, tlfni | tlfni, t-/ n. 電話術. ・wireless telephony 無線電話. 1835

研究社新英和大辞典 ページ 227752